Wie ben ik eigenlijk???

Nou, vertel ik net dat ik niet kan blijven typen, hoor ik dat we pas later vertrekken voor de visa aanvraag. En van elk moment dat ik een computer met internet kan vinden, moet ik natuurlijk gebruik maken! Jullie weten nou aardig wat over het Bengaalse leven (hoop ik), dus ik zal wat over mezelf en het project waar ik aan werk vertellen. Hopelijk valt het niet tegen...

Voor de mensen die me niet kennen: mijn naam is Dorieke Goodijk, 21 jaar en ik studeer 'Dierwetenschappen' aan Wageningen Universiteit in Nederland. Voor mijn studie zit ik nu 5 maanden in Bangladesh. De voornaamste reden om hier te zijn is het leren hoe NGOs werken, de projecten zien en proberen het 'onderzoek-element' erin te verwerken. Tot nu toe gaat dat erg goed. Ik word door iedereen naar allemaal projecten meegesleurd (neem het maar letterlijk) en zo leer ik in de praktijk wat wel werkt en wat niet werkt bij projecten. Het voornaamste project is varkenshouderij door de Hindoe laagste kaste mensen (Kawra). Het is vaak al zwaar om Hindoe te zijn in Bangladesh, aangezien ze in de minderheid zijn en zich aan moeten passen aan de Moslim gebruiken en wetten. Ook worden ze regelmatig doel van agressie, vooral rondom verkiezingen. De Kawra mensen zijn nog eens de laagste kaste van de Hindoes en worden dus ook door de hogere kaste Hindoes afgewezen. Er zijn weinig projecten om hen te steunen.
GOUF (de NGO waar ik verblijf) heeft een project opgezet om ze te helpen. De mensen houden varkens omdat de Moslims die niet af zullen pakken (varkensvlees eten is verboden voor Moslims). Maar de dierenartsen hebben nauwelijks kennis over varkens. Ook zijn er nauwelijks medicijnen. Dus als er ziektes uitbreken, gaan er veel varkens dood.

Ik heb met veel varkenshouders gesproken, via vertalingen van de GOUF werknemers, maar ook via Engels en Bangla praten rechtstreeks met de mensen. Het project is 1 jaar bezig, maar er is nauwelijks wat verbeterd. Wel zijn enkele crossbreed varkens aan de mensen gegeven om onderzoek te doen, maar dat is niet goed opgezet en de varkens zijn alleen maar een last. Ik evalueer nu het afgelopen jaar en geef, met hulp van andere onderzoekers van de NGO 'RIB' wat aanbevelingen voor vervolgonderzoek. Dit is erg interessant om te doen en ook fouten die zijn gemaakt, komen nu goed bovendrijven. Zo leer ik erg veel.

Het leuke is dat ik zo ook met veel mensen in aanraking kom; de mensen in de praktijk (varkenshouders, GOUF veldonderzoekers), op kantoor (Executive Directors, Livestock officers) en op het hoogste niveau (Bestuursraad, voormalige ministers). Zo zie ik hun reacties en merk ik hoe ze tegen het onderwerp aankijken. Het sociale aspect is hier erg belangrijk; om iets te bereiken moet je met veel 'hoge piefen' praten en hun aandacht trekken. Ik schijn daar nogal aardig in te zijn met mijn blonde haren en onschuldige uiterlijk ;)

Hopelijk weten jullie nu een beetje wat ik hier doe, het is veel te veel om het allemaal te vertellen, dus volgende keer weer wat meer. Het duurt nog 3 maanden voordat ik terugkom, dus tegen die tijd zijn jullie allen Bangladesh-experts!