Nog wat leuke anekdotes voor de liefhebbers

Als je 's nachts over straat loopt en je hoort luide volkszang, hoef je niet bang te zijn dat het een dronken kerel is, want de mensen mogen hier geen alcohol drinken. Waar komt het gezang dan vandaan?? Van de ricksaw rijders natuurlijk!! Die kunnen geen hand voor ogen zien, want er is geen straatverlichting, en door hard te zingen voorkomen ze dat ze tegen elkaar aanbotsen... hoe ze voorkomen dat ze tegen andere dingen aanbotsen weet ik niet, misschien luisteren ze naar het weergalmen van hun gezang net als vleermuizen???

In Bangladesh heb je voor elke gelegenheid wel een 'World ... Day', compleet met lunch, rally (optocht) met spandoeken en een cultureel programma. Nu vroegen de collegae van de office al een hele tijd of ik niet eens mijn Nederlandse kleding wilde dragen, wat een typische mannenoutfit is hier in Bangladesh. Toen ik antwoordde dat zij toch ook niet in een sari rondliepen, werd de creatieve geest gestimuleerd: we zullen een 'World Dress Exchange Day' organizeren!!! Waarbij de mannen vrouwenkleren dragen en andersom. Hoe krijg je dan veel foto's in de (plaatselijke) kranten? Door verkleed de rally te lopen natuurlijk!!! Compleet met cocosnoten als borsten en jute als haar voor de mannen, en maskara snorren en baarden voor de vrouwen!!! Jullie horen binnenkort meer ben ik bang...

Een voorbeeld van de eerlijkheid van de Bengaalse mannen:
Om de plaatselijke bevolking een beetje te leren kennen en om het leren van de Bangla taal te stimuleren, ga ik enkele keren per week koekjes kopen bij de winkeltjes rondom de office. Elke keer een ander winkeltje en dan even een praatje maken met de verkopers. Zo ook vorige week. Toen ik de koekjes kocht, kostten ze 35 taka, terwijl ze normaal 20 taka kosten, dus ik maakte een opmerking dat het vast hele goede koekjes zouden zijn. Daar was de verkoper het wel mee eens. Even een gesprekje en toen terug naar de office. Nu had die arme kerel zo een spijt dat ie me te veel had laten betalen, dat ie alle mensen uit de buurt vroeg wie ik nou was. Zo kwam ie achter mijn adres en hij vroeg een collega van de office of ik ajb terug naar zijn winkel wou komen. Toen ik daar vandaag was, gaf ie me de 15 taka beschaamd terug. We hebben er nog wel even goed om kunnen lachen, vooral nadat ik de takas in koekjes terugwilde...